ترمینال گرمایش از کف

ترمینال گرمایش از کف فرمان صادر شده از ترموستات را دریافت و به شیر برقی مربوط به آن انتقال می دهد. این ترمینال ها بر اساس ترموستات ها بر اساس ترموستات مورد استفاده در دو حالت با سیم و بی سیم موجود می باشند و قابلیت اتصال حداکثر 8 ترموستات را دارند. همچنین در این ترمینال رابط خروجی کنترل منبع گرما و پمپ برای ترمینال های گرمایش از کف در نظر گرفته شده است. 

 

پمپ سی کولاتور

پمپ سیر کولاتور وظیفه تامین افت فشار مورد نیاز سیستم را بر عهده دارد. در سیستم گرمایش از کف پمپ را قبل از لوله رفت اصلی قرار می دهند تا در نهایت دبی مورد نیاز هر مدار را تامین نماید. پمپ های آبرسانی عموما در موتورخانه یا پمپ خانه ساختمان کار می شوند و پمپ گرمایش از کف می تواند علاوه بر آن در داخل جعبه کلکتور نیز نصب شوند.

 

شیر by- bass

درصورت بسته شدن مسیر جریان مدارهای سیستم گرمایش از کف برای جلوگیری از فشار آمدن روی پمپ نیاز به مسیرجدیدی  برای جریان وجود دارد. این مسیر جدید توسط شیر by -pass  که به دو کلکتور رفت و برگشت متصل است ایجاد می شود و از فشار پمپ کاسته می شود.

 

شیر سه راهه

شیر سراهه وظیفه اختلاط آب گرم و سرد سیستم را بر عهده دارد. با این کار میتوان دمای آب تولیدی توسط دیگ موتورخانه را کاهش داد و این کاهش دما متناسب با آب ورودی سیستم گرمایش از کف خواهد بود . وجود این شیر همیشه الزامی نبوده و به تشخیص طراح در سیستم استفاده می شود .

در صورت استفاده از سیستم گرمایش مرکزی موتور خانه ایی با یک دیگ نیاز است از شیر سه راهه و پمپ سیر کولاتور و شیر بای پس استفاده شود. در سیستم گرمایش از کف مرکزی موتور خانه ایی با دو دیگ مجزا نیاز است از پمپ سیر کولاتور و شیر بای پس استفاده شود و استفاده از شیر سه راهه ضروری نیست . در صورت استفاده از مبدل کاهنده تغییری در بسته های پیشنهادی ایجاد نمی شود و میتوان مانند سیستم های گرمایشی پکیچ با آن برخورد کرد.

عایق و لایه محافظ

امروزه با توجه به گرمایش زمین و بحران مصرف انرژی نیاز است هرچه بیشتر در زمینه بهینه سازی مصرف انرژی و استفاده از سیستم های با حداکثر راندمان گام برداشت. در این راستا استفاده از سیستم های عایق کاری می توان با افزایش راندمان موجب کاهش در مصرف انرژی شود.

عایق کناره

به طور کلی در سیستم های گرمایش از کف انرژی تولید شده توسط لوله های گرم به اطراف و به خصوص دیوار پیرامون به صورت هدایتی منتقل می شود. برای پیشگیری از این موضوع لازم است که دیوار عایق کاری شود. نوار عایق کناره (پیرامونی ) باید کمی از سطح کف و حاشیه دیوارها را تا ارتفاع 15 سانتی متری از کف پوشش دهد. ضخامت عایق مورد استفاده 2 سانتی متر بوده و همچنین لازم است به بتن به دلیل انبساط حرارتی امکان حرکت حداقل به میزان 5 میلی متر داده شود. این نوار تا انتهای زمان تکمیل پوشش کف بریده نمی شود و پس از تکمیل بریده می شوند. تمام درزهای احتمالی بین چاچوب درها و سایر نقاط به طور دقیق باید عایق کاری شوند. عایق مورد استفاده از جنس فوم های پلی اتیلن EPE یا XPE می باشد. این عایق به بتن اجازه انبساط می دهد و از بوجود آمدن پل حرارتی به دیوارهای خارجی جلوگیری می کند. در صورت عدم تامین شرایط ذکر شده افزایش حجم در بتن به صورت تنش ذخیره شده و این تنش به لوله های گرمایشی وارد شده و عمر سیستم کاهش می یابد. همچنین کف پوش نهایی نیز دچار ترک و آسیب می شود. در شکل زیر نمونه ای از عایق مورد استفاده برای کناره و دیوارها نشان داده شده است.

عایق کف ساختمان

عایق کف ساختمان باید از هدر رفتن انرژی حرارتی که از کف ساختمان انجام می شود جلوگیری کند. ساختمان میتواند با محیط گرم شده و با محیط گرم نشده مانند پارکینگ در ارتباط باشد. از این رو ضخامت عایق مورد مورد استفاده برای هر نوع کف متفاوت خواهد بود. معمولا حداقل ضخامت عایق کف 3 سانتی متر است که با توجه به شرایط طراحی و متناسب با دمای کف میتواند تغییر کند. عایق کف باید از نوع پلاستوفوم و از جنس یونولیت پلی استایرن با دانه بندی ریز باشد. ضریب هدایت حرارتی عایق مورد استفاده باید 04/0 – 03/0 و چگالی آن 25 kg/m باشد. در شکل زیر کف پوشیده شده با عایق کف نشان داده شده است.

لایه محافظ

پس از نصب لوله های گرمایش از کف و اتمام کار باید روی لوله ها با بتن پوشانده شود و از آنجایی که بتن دارای خاصیت اسیدی است لازم است لایه محافظ قبل از بتن ریزی روی لایه عایق کف کشیده شود و لوله ها بر روی لایه محافظ نصب گردند تا از آسیب و خوردگی عایق کف و کناری جلوگیری شود. جنس لایه محافظ از روکش آلومینیوم و یا ورق متالایز است که ضخامت آن حداقل 1/0 میلی متر است. ورق متالایز به صورت ساده و حباب دار عرضه می شود. برخی از عایق های کف دارای روکش متالایز میباشند و دیگر نیازی به استفاده از لایه محافظ به صورت جداگانه نیست. در شکل زیر لایه های محافظ استفاده شده در سیستم گرمایش از کف را نشان می دهد.

بست ریلی و بست خاردار

برای قرارگیری لوله روی ورق های عایق کف از بست ریلی و بست خاردار نشان داده شده در شکل زیر استفاده می شود.

بتن

لوله های نصب شده بر روی عایق در گرمایش از کف باید با بتن پوشانده شوند. برای ساخت ملات بتن باید از بتن عیار 350 (350 کیلوگرم سیمان در هر متر مکعب بتن) و از شن دانه نخودی استفاده گردد(حداکثر اندازه دانه ها از 1 سانتی متر بیشتر نشود) مجموع ضخامت ورق بتن از روی عایق کف تا زیر کف پوش نهایی (سرامیک،موزاییک،پارکت،و...) نباید کمتر از 5 سانتی متر باشد و افزایش ضخامت بتن تا 7 سانتی متر مشکلی برای سیستم ایجاد نمیکند.

ضد یخ

اگر در سیستم گرمایش از کف احتمال یخ زدگی سیال وجود داشته باشد از ضد یخ استفاده می شود. وجود ضد یخ در آب باعث کاهش دمای انجماد آب می شود. ضد یخ جاری داخل سیستم باید به شکلی باشد که نه تنها باعث خوردگی تجهیزات گرمایشی نشود بلکه غیر سمی نیز باشد تا در صورت نشت برای کاربر مضر نباشد. سه ترکیب شیمیایی پروپیلن گیکول ،اتیلن گلیکول و منواتیلن گلیکول ضد یخ های موجود در بازار هستند. برای سیستم های برنجی ، پنج لایه و آهنی در درجه اول ضد یخ پروپیلن گلیکول (غیر سمی) و بعد از آن اتیلن گلیکول (سمی) مناسب می باشد و باعث خوردگی داخل سیستم نمیشود. استفاده از ضد یخ های خودرو مجاز نمیباشد. استفاده از ضد یخ در سیستم های گرمایشی به دو صورت دائم و موقت انجام میشود.

 

ضد یخ موقت

اگر در هنگام تست سیستم دمای محیط زیر صفر درجه سانتی گراد باشد و احتمال یخ زدگی سیال وجود داشته باشد تست سیستم با استفاده از درصدی از ضد یخ انجام می شود. این روش، استفاده موقت نام دارد و بعد از اتمام تست باید سیستم با کلر شستشو شود.

ضد یخ دائم

اگر سیستم گرمایش از کف برای محیطی انجام شودکه احتمال استفاده نشدن از آن برای چند هفته در زمستان وجود داشته باشد نیاز به استفاده از ضد یخ به صورت دائم می باشد. در صورت استفاده دائم از ضد یخ باید در دوره های زمانی متفاوت در سیستم تزریق ضد یخ انجام شود .

درصد وجود ضد یخ در آب برای سیستم های گرمایشی را شرکت سازنده ضد یخ بر اساس ترکیب شیمیایی موجود تعیین می کند . در جدول زیر درصد اختلاط آب و یک نمونه ضد یخ و تاثیر آن بر نقطه انجمادآب نشان داده شده است.

مراحل اجرای سیستم گرمایش از کف

تست های سیستم گرمایش از کف

 

توجه داشته باشید قبل از پوشش کردن لوله گرمایش از کف با بتن دو نکته را در نظر بگیریم : اول تست سیستم گرمایش از کف که دوبخش دارد ، یکی تست هواگیری و دوم تست فشار است .

هواگیری سیستم گرمایش از کف

وجود هوا در سیستم گرمایش از کف موجب انتقال در گرما میشود و در  اجرا تست فشار اختلال ایجاد می کند . از این رو باید اول هواگیری سیستم اجرا شود.

- شیر های ورودی و خروجی و فلومتر ها بسته شود.

- شیر های برقی باز و درپوش بسوزنی بسته شود.

- شیر شارژ و تخلیه کلکتور رفت باز و آب ورودی شیر به آن وصل شود.

- شیر شارژ و کلکتور برگشت بز و یک لوله خروجی به آشیر وصل شود و به محل تخلیه مانند فاضلاب وصل شود.

- پیچ هواگیری اتومات به میزان دو دور واز شود .

- شیر سوزنی و فلومتر هر مدار به صورت جدا گانه باز و بسته شود برای شیر برقی کافی است از حالت اتومات به دستی تغییر یابد و بعد به حالت اتومات برگردنده شود .

- زمانی عملیات واگیری اتمام می یابد که آب از شیر تخلیه و و کلکتور برگشت به صورت روان تخلیه شود دقت کنید در هواگیری هر مدا جدا هواگیری شود .

- پس از اتمام فلومترو شیر سوزنی همه مدار ها و شیر های ورودی و خروجی بسته شوند .

 

تست فشار

پس از هواگیری سیستم نوبت به تست فشار می رسد.

- کلیه شیر ها ورودی و خروجی به کلکتور ها بسته و کلیه فلومتر های کلکتور برگشت باز شود.

- پمپ فشار به شیر شارژو تخلیه کلکتور وصل شود.

- شیر شارزو تخلیه کلکتور رفت باز شود.

- فشار تا ۲ بار و مدت ۱۰ دقیقه در این حالت ادامه داشته باشد.

- افت فشار به علن انبساط لوله مشاهده خواهد شد و پس از آن پایدار می شود.

- فشار تا ۶ بار افزایش و مدت ۲ ساعت قرار می دهید در ایت حالت نباید افت فشار ۲/۰ بار باشد در غیر این صورت باید دنبال افت فشار و نشتی در سیستم باشید.

- سیستم باید تا پایان بتن ریزی تحت فشار ۳ بار باشد تا لوله آسیبی نبیند.

نکته :

 از آب تمیز و دما هم دما با محیط استفاده شود

در صورت یخ زدگی باید از ضد یخ مناسب استفاده کنید.